‹‹የምድር እምብርት!››

‹‹የምድር እምብርት!››

                                                         ‹‹‹‹‹‹‹ተስፋ በላይነህ›››››››

ከመደብ ተኝተህ ከሚጎረብጠው

ውስጥህ ጣራ ያየ ህዋውን ሲስለው

ክንድህን ኣጣጥፈህ፣ እጆችህ ገብተዋል ራስ ቅልን ይዘው

ጉልበትህም ታጥፎ እግሮችህ ተሳስረው፤
አይኖችህ ያያሉ የሳር ጣራን አልፈው…!

ተመልከት ህዋውን፣ የጣራውን ስፋት

ያዘለውን ምስጢር የከዋክብት ብዛት

ፈጣሪን ስታስብ ከዚህ ግዝፈት ኬላ

ምንድን ነው ይሕ ዐለም የስፋቱ መላ….?

ተመለስ ከሰማይ ከዋክብትን ይዘህ

ፈጣሪን ስታስብ ረቂቅ ነው ብለህ

የውስጥህን ጣራ ልብህን ፈልገህ...!!

ማዕዘኑን ለካው

ከክንድ እሰከ ጉልበት፤ ከጉልበት ጉልበትህ

ከጉልበት እስከ ክንድ፤ ከክንድ እስከ ክንድህ!

አራት ማዕዘናት የሰው ልጅ ቅርጽ ያለው

መሀሉን ተመልከት ሆድ ገመድ የያዘው
የሁሉ መዓዘን የምድር እምብርት ነው!!!

የዚህን ‹‹ልብ ቃል››፤ ወደ ሰው ፈልገው

ወደ ወስጥህ ስታይ፤ ጥልቅ ነው ፍጻሜው!!

ጥልቅ ነህ ለዐለም ውድ ነህ ለምድር

ጢለቅ ነሽ ለህዋው ማይፈታ ምስጢር

ተመልከች ህዋውን ተመልከት ውስጥህን

የምድር መሰረቱ ያዢው መንገድሽን
የምድር መሰረቱ ያዘው እምብርትህን….!